[zaloguj się]
[pdf]

OTOCZYĆ SIĘ (2) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
imperativus
sg
3 niech się otoczy

fut 3 sg otoczy się (1). ◊ imp 3 sg niech się otoczy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. otoczyć.

1. Spowić się czymś dookoła [czym] (1): Tak ſię złodźiey w ſwe kłamſtwo/ iák w cżernidło/ kryie/ [...] tyś wźiął nieboże: gdy mu mowią w ocży/ Wnet ſię dźiwnym obłokiem/ dźiwną mgłą otocży. KlonWor 2.
2. Obwarować się ze wszystkich stron [czym] (1): Niech ſye miáſto otoczy troiákiemi Wáły/ Troiákiemi Przekopy/ y mocnymi Dźiáły. KochZg A2v.

Synonim: 2. obwarować się.

Formacje współrdzenne cf TOCZYĆ.

Cf OBTOCZYĆ SIĘ

sEW