[zaloguj się]
[pdf]

ROZNIECAĆ (3) vb impf

o jasne, e pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 rozniécåm
3 rozniécå

praes [1 sg rozniécåm.] ◊ 3 sg rozniécå (1). ◊ 3 pl rozniécają (1). ◊ imp [2 sg rozniécåj.] ◊ 3 pl niechåj rozniécają (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozniecić.

1. Powodować, żeby płonął ogień, rozpalać (2):
Zwroty: [»rozniecać ogień«: Ták mowi Adonái Iehowá. Oto ia rozniecam w tobie [tj. w twojej ziemi] ogień [succendo in te ignem]/ á poźrze w tobie wſzelkie drzewo zielone/ y wſzelkie drzewo ſuche/ nie będzie vgáſzon on płomień zápalony/ lecż zgorą w niem wſzytkie oſoby BudBib Ez 21/3 [20/47] (Linde s.v. rozniecić).]

»pochodnie rozniecać« (1): niechay zápalaią Pochodnié pałáiącé/ niechay rozniécáią GosłCast 25.

Przen (1):

[rozniecać kogo: Nie rozrzażay (marg) alia⟨s nie⟩ Rozni⟨e⟩czay (–) [Non incendas Vulg Eccli 8/13] grzeſſnikow karząc ie: á niebądź zápalon płomieniem ogniá grzechow ich. KsięgiEklez C5.]

rozniecać co czym (1): Gdźie miecze ćięté/ gdźie ſztychowé rázy: Gdźie świát rozniéca powietrza żelázy/ Tám y ſám miecąc trupy nieruchomé/ W kráie záćmioné [tj. do Hadesu]. GosłCast 40.

2. Rozpętywać, wzbudzać (o konfliktach) [co] (1): A źli y ſwowolni/ co rádźi drugim krzywdy czynią/ ábo przy ſwoim vporze ſtoiąc ſedycye rozniecáią/ mowią [...] SkarKazSej 674b.

Formacje współrdzenne cf NIECIĆ.

RS