[zaloguj się]

ROZNIECONY (4) part praet pass pf

Oba o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
mNrozniécony fNrozniéconå
I Irozniéconą

sg m N rozniécony (1).f N rozniéconå (1).I rozniéconą (2).

stp s.v. rozniecić, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozniecić.

1. Palący się, płonący (o ogniu) (3):
Wyrażenie: »ogień rozniecony« (1): więc też nań [na Datana] zſtąpił ogień rozniecony: Spalił go z towárzyſzmi KlonWor 11.
Przen (2):
Wyrażenie: »pochodnia rozniecona« (2): Aż ſprawcá wſzyſtkich rzeczy nigdy nie zgáſzoną Pochodnią was obiáſni/ z niebá rozniéconą. GosłCast 19; Y do tákiéy rádá więc Wenus zapálczywa Z pochodnią rozniéconą/ á rątczo przybywa GosłCast 46.
2. Rozpalony emocjami (1):

W porównaniu (1): Wezdrgnął iáko morze/ y przyſzedł [Józef]/ rozniécona [żona Putyfara] Iáko kiedy iutrzenká náſtáie czerwona/ Rozgramiáiąc ćiemnośći/ á z pokorną mową Pyta [...] GosłCast 57.

Cf ROZNIECIĆ SIĘ

RS