[zaloguj się]
[pdf]

OWOŻCI (9) pt

owożci (4), owości (1), owożci a. owości (4); owożci RejZwierz, PudłFr (2), GostGosp; owości RejZwierc.

W pisowni łącznej (7), w pisowni rozłącznej owoż ci (1), o woż ci (1). ◊ -żci (4), -ſczy (1), -ſći (1), -ſzci (1), -śći (1), -zczi (1).

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w owo); drugie pochylone.

Sł stp brak, Cn: owości s.v. owo, Linde XVII w. s.v. owo.

Partykuła przedstawiająca (9):
a. Kogoś lub coś; ecce, em Cn (4): Rzecże Pan Bog/ owoſczy moy Choċ ſam ku mnie ty/ bliżey ſtoy RejKup V; VKażyſz kędy legaſz/ owożći nowiny/ Ze ſłomą nową powlokł/ ſtáre grochowiny. RejZwierz 140; Owośći pánowie Ráyce/ Pátrząc ná nie áż ſie ſráć chce RejZwierc 234; PudłFr 7.
b. Sytuację (5): Owoſći prawie k rzecży/ czos idą za kupci RejJóz A8v, M; O woz czi yuż poſſeł ydze RejKup x6; Máćku/ Co mnie żáłowano/ To tobie bez pochyby wſzytko zgotowano. Owóżći Máćiek pełnym potrząſáiąc worem: Niémáſzći iedno vmiéć poſtępowáć z dworem. PudłFr 7; GostGosp 90.

MMk