« Poprzednie hasło: OWRZEDZENIE | Następne hasło: (OWRZEDZIĆ) » |
OWRZEDZIAŁY (9) part praet act
o prawdopodobnie jasne (tak w o-), e prawdopodobnie po (tak w owrzodzenie; Cn e jasne); a jasne.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | owrzédziały | n | N | owrzédział(e) |
G | G | owrzédział(e)go | |||
A | owrzédziały, owrzédział(e)go | A | owrzédział(e) | ||
I | I | owrzédziałym |
pl | ||
---|---|---|
L | owrzédziałych |
sg m N owrzédziały (1). ◊ A owrzédziały (3), [owrzédział(e)go]. ◊ n N owrzédział(e) (1). ◊ [G owrzédział(e)go.] ◊ A owrzédział(e) (2). ◊ I owrzédziałym (1). ◊ pl L owrzédziałych (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. s.v. owrzedzieć.
[Wprzeciwstawieniu: »owrzedziały ... uwielbiony«: widziałeś go [Łazarza] w głodzie/ oglądayże go teraz w doſtátku wielkim; widziałeś go owrzedziáłego / oglądayże też vwielbionego WujPosN 1584, II 65 (Linde)].
W charakterystycznych połączeniach: owrzedziały(-e) języczek, płuca, żołądek.
W połączeniu szeregowym (1): zmiłuyże ſie też [Panie] nád tym nędznym á owrzedziáłym á tym ſproſnym trędem zaráżonym ſumnieniem moim RejPos 214.
Synonim: okrostawiały.
Cf OWRZEDZIEĆ, OWRZEDZONY
EW