[zaloguj się]
[pdf]

OWRZEDZIEĆ (1) vb pf

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne, pierwsze e prawdopodobnie pochylone (tak w owrzodzenie; Cn oba e jasne).

Fleksja
inf owrzédzieć

inf owrzédzieć. ◊ [fut 1 sg owrzédzieję. ◊ 3 sg owrzédzieie.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Okryć się wrzodami; praeoccupari hulceribus Cn: Też gdy by pierſi białey głowie chciały owrzedzieć/ á kiedyby ſie iuż cżyrwonoſć vkhazała z gorącoſcią/ zmieſzać paięcżynę z rożanym oleykiem á tym obłożyć. FalZioł I 149c; [StatorGramm T3v; Owrzedźieię/ Exulceror. Volck Ppp4v].
[Przen: Cżemuż też tego nie cżynimy/ kiedy nam ſumnienie owrzedzieie/ gdy nędzna duſzá záſtęka/ á cżáſęm y vmrze do końcá? WujPosN 1584 II 207 (Linde).]

Synonim: okrostawieć.

Formacje współrdzenne cf WRZEDZIĆ.

Cf OWRZEDZIAŁY, OWRZEDZIENIE, OWRZEDZONY

EW