[zaloguj się]
[pdf]

OZDABIAĆ SIĘ (3) vb impf

o jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 ozdåbiåmy się
3 ozdåbiå się
imperativus
sg
2 ozdåbiåj się

praes 3 sg ozdåbiå się (1). ◊ 1 pl ozdåbiåmy się (1). ◊ imp 2 sg ozdåbiåj się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Przystrajać się; w przen [czym] (2): niechay niewola w kámchach/ álbo y w złtogłowach [!] ná Bedewiách/ álbo y ná Dźiánétoch hárdźie ieźdźi/ niech ſobie Tytułów zdobywa/ á iemi ſye ozdabia OrzQuin Q4v.
Szereg: »odziewać się i ozdabiać« (1): To ſą ſzáty ony w ktore P. Bog duſzę obłoczy. Ktore to ſzáty ſą z wyſług [...] Iezu Chryſtá/ ktorego ſię ſpráwiedliwośćią odźiewamy y ozdabiamy/ iáko iuż właſną náſzą. SkarKaz 349a.
2. Przysparzać sobie chluby [czym] (1): Karz ſie przypadki złemi y dobremi/ A kędy możeſz ozdabyay ſie ſwemi. RejZwierc 214.

Synonimy: 1. chędożyć się, piększyć się, upiększać się.

Formacje współrdzenne cf ZDOBIĆ.

IM