[zaloguj się]
[pdf]

OZIMINA (16) sb f

ozimina (16), [oźmina].

o jasne; a prawdopodobnie jasne (tak w -a).

Fleksja
sg pl
N ozimina
G oziminy
D oziminie
A oziminę oziminy
I oziminą

sg N ozimina (2). ◊ G oziminy (3). ◊ D oziminie (1). ◊ A oziminę (7). ◊ I oziminą (1). ◊ pl A oziminy (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) w.

1. Zboże siane jesienią; hiberna a. sementiva siligo Cn (15): Isz szlyachathny stanisław de morj szpaszlmy [lege: spasł mi] osymyna nye szathą bydlem rogathem y gomolem ZapWar 1504 nr 1992; Ozimina nie ranego ſiania/ lepſza tego roku będzie niżli rana. LudWieś A4v; Ludźie máią wychodźić do oźiminy v Pánow kędy doſtátek ludźi/ a ſwemi pługi nie orzą z dworá/ á zwładáć też temu mogą/ poki oźiminy wſzyſcy nie pożną GostGosp 158, 158; Kiedy oráć ná Ieśień/ cżás śiac oźiminę. KlonWor 78.

W charakterystycznych połączeniach: oziminę siać (2), (po)żąć (3).

Szereg: »(tak) ozimina, (jako (i), a) jarzyna; ozimina z jarzyną« [szyk 6:1] (6;1): RejFig Bb3v; Siérpá trzebá oźiminie/ Koſá ſye zéydźie iárzynie KochSob 62; bo bywa to/ że Ieśień niepogodna/ á mroz rychły oźiminę opoźdźi/ tedy nielza iedno iárzyną rátowáć. GostGosp 106; áby ći po dźieśiąći dni oźiminy z iárzyną pomoc żąć byli powinni. GostGosp 158, 64, 78, 160.
a. Ziarna sianego jesienią zboża (1): Sżkárpáwá byſtra wſzytkiey wiſły głowá/ Nurt ſámorodny/ kopána záś owá Nieśie do Gdańſká náſzę oźiminę/ w cudzą kráinę. KlonFlis H.
** Bez wystarczającego kontekstu (1): Annona, ozymyna. BartBydg 10b; [Annoua [!] oſmina [lege: oźmina] Cervus F31 51].
2. Pole przeznaczone pod jesienny zasiew (1): kto włókę trzyma, dźieśięć ſolanek może ná oźiminę wyśiać, iákoby dwá korcá Lubelſkié SarnStat 475.

EW