Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PACHOLĘ

Następne hasło: [PACHOLICZNO] »

PACHOLĘCY (3) ai

a oraz o jasne.

Fleksja

sg
m	G	pacholęc(e)go	f	G
	A			A	pacholęcą
	I			I	pacholęcą

sg m G pacholęc(e)go (1). ◊ f A pacholęcą (1). ◊ I pacholęcą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Przymiotnik od „pacholę”; odnosi się do pacholęcia jako wykonawcy czynności (3)
- a. Od znacz. ‘młody służący’ (2)
  - α. W funkcji rzeczownika: »pacholęca« = funkcja sługi (1)

Przymiotnik od „pacholę”; odnosi się do pacholęcia jako wykonawcy czynności (3): ále [leciwy dworzanin] záſzedſzy w miłość/ miłował by ſnadź tákim kſtałtem/ z iákiego [...] by owſzem wielką chwałę odnioſł [...]. á ták y páná by przedſię nie omieſzkał/ áni zápomniał náucżáć/ y pácholęce^go by poſmiechu vſzedł. GórnDworz Kk8.

a. Od znacz. ‘młody służący’ (2): kazał ſobie v ſtołu I.M. kſiędzá Biſkupá drugiego winá nálać/ [...] przynieſiono mu tegoż záś: [...] y powiedziáło mu pácholę/ iż ine ieſt/ [...] pocżął ono wino dziwnie chwalić/ [...] ták było dobrze vſiádło ono fáłſzywe mnimánie/ zá pácholęczą powieſcią. GórnDworz N2.

α. W funkcji rzeczownika: »pacholęca« = funkcja sługi (1):

Zwrot: »pacholęcą służyć« (1): TEn kiedy ſie rozgniewał s ſwoich ná iednego/ Kazał przed ſię záwołáć záraz ſyná iego/ Ktory mu pácholęcą ſłużył iák Krolowi PaprPan Hh2v.

Cf PACHOLCZY, [PACHOŁCZNY]

LWil