Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZPALAĆ SIĘ

Następne hasło: ROZPALAJĄCY SIĘ »

ROZPALAJĄCY (2) part praes act

o oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja

sg
m	N	rozpålający	f	N	rozpålającå	n	N	rozpålającé

sg [m N rozpålający. ◊ f N rozpålającå.] ◊ n N rozpålającé (2); [-é], -(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Rozgrzewający (o działaniu środków leczniczych)]
2. Wzbudzający wielkie emocje, tu: miłość (błędny przekład łac. ignitus ‘wypróbowany w ogniu, czysty’) (2)

1. [Rozgrzewający (o działaniu środków leczniczych): Czoſnek domowy [...] ieſt roſpaláiący y wyſuſzáiący áż w czwartym ſtopieniu UrzędowHerb 18a; Piotruſzká náſzá ieſt roſpaláiąca ná przodku trzećiégo ſtopniá UrzędowHerb 28b, 187b.]

2. Wzbudzający wielkie emocje, tu: miłość (błędny przekład łac. ignitus ‘wypróbowany w ogniu, czysty’) (2): Ignitum eloquium tuum vehementer: ſeruus tuus dilexit illud. O iako barzo rozpalaiące ieſt ſlowo twoie á dla tego ſluga twoy rozmiłował ſie iego. WróbŻołt Ps 118/140.

Wyrażenie: »rozpalający ku miłości« (1): [koment do 118/140] To ieſt ſlowo twoie, to ieſt zakon twoy przykazanie twoie ieſt rozpalaiące ku miłoſci. WróbŻołt pp4v.

Cf ROZPALAĆ