Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PANCER]

Następne hasło: [PANCERNY] »

PANCERNIK (2) sb m

pancernik (1), pancerznik (1); pancernik ReszPrz; pancerznik BartBydg.

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja

	sg
N	pancernik
G	Pancerznika

sg N pancernik (2). ◊ [G Pancerznika.]

Sł stp notuje, Cn: pancerznik, Linde także XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

1. Rzemieślnik zajmujący się wyrobem pancerzy, płatnerz (2)
2. [Człowiek noszący pancerz]

1. Rzemieślnik zajmujący się wyrobem pancerzy, płatnerz; lorifex BartBydg (2): Lorifex, panczerznyk BartBydg 84; [Iacobus panczernyk [może nazwisko] de Opole KsięgiPrzyjęć 1502 nr 9189; Loricarius Pantzermacher Pánczernik ArtNom K8; Páncerznik/ Loricarius. Volck Qqqv].

W połączeniu szeregowym (1): Kráwiec/ Swiec/ Gárbarz/ Młynarz/ Kát/ y Páncernik: kto ſię tráfi á śmie y chce/ tedy mu wolno v Lutheranow ſłowem Bożym ſzermowáć ReszPrz 44.

2. [Człowiek noszący pancerz; loricatus, thoracatus Cn:

Zestawienie: n-pers »święty Dominik Pancerznik« = świętyDominik Pancerny (Loricatus): Zywot S. Dominiká Páncerzniká/ piſany od Piotra Damiana do Papieża. Alexándrá wtorego [Cf[św. Dominik] powielu lat pancerz żelazny na gołe ćiáło ſwoie włożył SkarŻyw 938 (Linde), 937 (Linde).]

Synonim: 1. płatnerz.