« Poprzednie hasło: [PANTOFIL] | Następne hasło: PANTOFLARZ » |
PANTOFLA (22) sb f
Oba a oraz o jasne (w tym w pierwszym a 1 r. błędne znakowanie).
sg | pl | |
---|---|---|
N | pantofla | pantofle |
A | pantofle | |
I | pantoflą | |
L | pantoflach |
sg N pantofla (8). ◊ I pantoflą (3). ◊ pl N pantofle (4). ◊ A pantofle (6). ◊ L pantoflach (1). [Przypadków, które nie przesądzają o postaci formy podstawowej, nie uznano za wątpliwe pod względem rodzaju, gdyż pochodzą one z tekstów, w których forma podstawowa jest zaświadczona.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
- But, zwłaszcza lekki (22)
pantofle czyje [= przez kogo noszone] (1): Baxea – Pantofle albo ſotulari ſtaroſzwieczkich philoſofow. Calep 126a.
»dajżeć [= bodaj ci] pantoflą w łeb natłuczono« (1): Utinam tibi videam Sandalio commitigari caput, A boże dáyżeć pántoflą w łep náłuczono [!]/ dayći boże pántoflą głowę zmiękczono. Mącz 367a.
»w pantofle przyobuty« (1): Crepidatus, W pántofle prziobuty. Mącz 68a.
Synonim: patynka.
Cf [PANTOFEL]
AŻ