2.
[PAPA sb f
Sł stp brak, Cn s.v. papu, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.
Pokarm dla małych dzieci w postaci miękkiej, gęstej masy; cibus puerorum, pap(p)a Cn: Papá/ et pápiná/ Pulmentum tenue, quo cibantur infantes. Volck Qqqv.
Cf [PAPINA], PAPINEK, PAPKA, PAPU]
LWil