[zaloguj się]
[pdf]

PARALITYK (1) sb m

Oba a jasne.

Fleksja
sg
G paralityka
D paralitykowi
I paralityki(e)m

sg G paralityka (1). ◊ [D paralitykowi. ◊ I paralityki(e)m.]

Sł stp notuje, Cn s.v. paraliżem abo ślakiem zarażony, Linde także XVII w. (z Cn).

Porażony paraliżem [parałyticus – zarażony tą niemocą [= apopleksją] Murm 68; – paraliżowaty Mymer1 39v; – ochromiony, powietrzem zabity, niedostateczny na ktorym członku Mącz 277a; – paraliżem zarażony Calep; paraliżem abo ślakiem zarażony, paralityk – paralyticus Cn]: gdźie [w Ewangelii] Pan Kryſtus do onego vzdrowionego Párálityka mowił Otoś iuż zdrow WujJudConf 90; [ktory iż był powietrzem záráżony przeto go zwano párálytikiem BazHist 41v (Linde błędnie: parylityk); GilPos A5v].

Cf PARALIŻOWATY

ZCh