[zaloguj się]
[pdf]

PARALIŻOWATY (11) ai

paraliżowaty (11), [paralizowaty].

Wszystkie a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -owaty).

Fleksja
sg
mNparaliżowaty
Dparaliżowat(e)mu
Aparaliżowat(e)go
pl
A m pers paraliżowat(e)

sg m N paraliżowaty (4). ◊ D paraliżowat(e)mu (3). ◊ A paraliżowat(e)go (3). ◊ pl A m pers paraliżowat(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Przymiotnik od „paraliż”; porażony paraliżem, cierpiący na paraliż (11): nálazł [św. Piotr] tám cżłowieká niektorego/ [...] od ośmi lat leżącego na łożu/ ktory był páráliżowáty [qui erat paralyticus]. BudNT Act 9/33; WujNT Act 9 arg.
a. W funkcji rzeczownika: paralityk; paralyticus Mymer1, PolAnt (9): Mymer1 39v; Coż łácniey rzec páráliżowátemu/ odpuſzcżone ſą tobie grzechy/ Albo rzec/ wſtáń á weźmi łożko twe y chodź. BudNT Mar 2/9, Mar 2/4, 5, 10; Powietrzem ruſzonemu (Mar 2/6).) (marg) Páráliżowáty. (–) WujNT 132; Pokázuie ſię [Jezus] być Bogu Oycu rownym; [...] iednym ſłowem vzdrawiáiąc páráliżowátego. WujNT 132, Luc 5 arg; [WujPosN 1584 II 264 (Linde)].

W połączeniu szeregowym (1): Y wodzili do niego wſzytki chore/ rozmáitemi niemocámi y boleśćiámi zięte/ y opętáne/ y lunátyki/ y páráliżowáte/ y vlecżał ie. BudNT Matth 4/24.

Synonim: »powietrzem ruszony«.

Cf PARALITYK

ZCh