[zaloguj się]
[pdf]

PARK (5) sb m

a jasne.

Fleksja
sg
N park
G parku
A park
I parki(e)m

sg N park (1). ◊ G parku (1). ◊ A park (1). ◊ I parki(e)m (2).

Sł stp brak, Cn s.v. parkot, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia
Specyficzny smród (5):
a. Kozła i owcy; hircus Cn (1):
Zwrot: »parkiem śmierdzieć« (1): ieſli kozłá zábić chceſz/ day mu tego dniá chlebá ięczmiennégo/ á to iedzenié odeymie mu iż mięſo niebędźie párkiem śmierdźieć SienLek 163v.
[Wyrażenie: »park owczy« [szyk zmienny]: Owcży párk. Oeſipus. Wullenſchmutz. Ieſt to lipkość ſpotu pod owcżymi páchami/ y w kroku nawięcey. SienHerb L#, E#v.]
b. Ludzkiego potu; gravis hircus in alis, virus alarum Cn (4): O rozmáitych Skornych przygodách/ ktoré płeć álbo dręczą álbo ſzpácą: iáko Spárzeliná/ odźiębliná/ rozśiad/ brodawki/ páznogćie złé/ y párk: tákże y o poćie. SienLek 135, 138v marg; [O [...] pázuch śmierdzeniu. [...] Ku ochędożnośći pach/ á wygubieniu s tamtąd włoſow/ w ktorych ſie park mnoży/ á v ludźi cżłowieká brzydźi/ [...] niech ták vcżyni SienHerb 520b].
Zwrot: »parkiem śmierdzieć; śmierdzenie parku« (1;1): I tho człowieká v ludźi przykrym á brzydkim czyni/ gdy kto z rodu ma/ iż párkiem śmierdźi: takowy ſobie náćieráć ma grynſzpanem pod pachámi SienLek 138v, Ttt.

Cf PARKOT, PARSK

ZCh