[zaloguj się]
[pdf]

2. PASAĆ SIĘ (1) vb impf

się, [sie].

W inf pierwsze a pochylone, drugie jasne; w pozostałych formach på-, [pa-].

Fleksja
inf påsać się
indicativus
praes
pl
3 paszą się
praet
sg
2 m påsåłeś się

[inf påsać się. ◊ praes 3 pl paszą się.] ◊ praet 2 sg m påsåłeś się.

Sł stp s.v. pasać, Cn brak, Linde XVI w.

Przewiązywać czymś swoje odzienie:

[pasać się czym: Ewángelik bogáty [...] wolał ſie pasáć łancuchem/ á niżłi [!] powrozem: wolał być w doſtátku/ niżli nędzę dla Chryſtuſá ćierpieć WujPosN 1584 II 64 (Linde s.v. 2. pasać); A ty ſie dziwuieſz/ iż ſie Mniſzy golą y w kápicach chodzą/ álbo ſie páſzą powrozem WujPosŚw 1584 423 (Linde).]

Przen: Przygotowywać się do drogi i chodzić tam, gdzie się chce: A ná ten vrząd co mu [św. Piotrowi Pan] dał zá dochody? wnetże zátym vſłyſzał: Záprawdę powiádam: gdyś był młodſzy/ paſałeś ſię ſam [cf ſameś ſię opáſował WujNT Ioann 21/18; cingebas te]/ y chodziłeś gdzieś chćiał: á gdy ſię zſtárzeieſz/ śćiągnieſz ręce/ á drugi ćię paſać będzie [cf inny ćię opaſze WujNT Ioann 21/18; alius te cinget]/ y powiedzie ćię gdzieby nie rad. A to mowił Pan/ dáiąc znać/ ktorą śmierćią Boga vwielbić miał SkarŻyw 599.

Formacje współrdzenne cf 2. PASAĆ.

ZCh