[zaloguj się]
[pdf]

PASZCZAĆ (2) vb impf

Pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 påszczåm påszczåmy
3 påszczają
praet
pl
2 m pers -ście påszczali
3 subst påszczały

[praes 1 sg påszczåm. ◊ 1 pl påszczåmy. ◊ 3 pl påszczają.] ◊ praet 2 pl m pers -ście påszczali (1). ◊ 3 pl subst påszczały (1).

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Iter. od „pościć”; ieiunare Vulg, PolAnt (2): Otho wy tylko ná zwády ná ſwary pośćićie/ á bijećie pięśćią nielutośćiwie. (Rácżey) niepośććie ták iákośćie do dziſiá dniá paſſcżáli Leop Is 58/4; [przécz my i Phariſeuſzowie páſzczámy wielé a vczniowie twoj niepáſzczaią? MurzNT Matth 9/14, s. 131v; BibRadz Matth 9/14 (Linde); DramStp I 613; StatorGramm G6].

paszczać co [dzień, okres] (1): Srzody też że od Apoſtolſkich cżáſow niektore mieścá paſzcżáły/ ná przedánie Páńſkie wſpomináiąc/ pokázáć ſię może z Ignácyuſzá S. LatHar 125; [Którzy post wielki paszczają. DramStp I 597].

Formacje współrdzenne cf POŚCIĆ.

LWil