[zaloguj się]
[pdf]

PATYNNIK (2) sb m

patynnik (2), [patennik].

a jasne; patennik z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg pl
N patynnik
G patynnika patennik(o)w

sg N patynnik (1). ◊ G patynnika (1). ◊ [pl G patennik(o)w.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Szewc wyrabiający patynki; solearius Mącz; diabathrarius, sutor diabathrarum Cn (2): Item zeznal yſz [...] dzyączyą hannuſſa pathinnika zepchnal ze wſchodu LibMal 1547/132v; Solearius, Pátynnik ſzwiec zwłaſzczá któri pátynki czyni. Mącz 398d; [Od patenników fl. 1 gr 2. OpisyPozn 1563 nr 6, 1563 nr 7].

Cf PATYNKARZ

HK