[zaloguj się]
[pdf]

PAŹDZIERZE (6) sb n

paździerze (6), [paździrze].

a jasne; teksty nie oznaczają é lub oznaczają niekonsekwentnie.

Fleksja
sg
N paździerz(e)
G paździerzå
I paździerzym
L paździerzu

sg N paździerz(e) (2). ◊ G paździerzå (2). ◊ I paździerzym (1). ◊ L paździerzu (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. paździor, Linde XVII - XVIII w.

Coll. od „paździor” a. „paździoro”: suche cząsteczki roślinne, źdźbła; stipulae Modrz (6): Ligustrum, flos quidam cito marcescens, vel pazdyerze [!] BartBydg 82; Záwżdy [wrona] grzebye w páźdzyerzu/ záwżdy pilná śmieći. RejWiz 98; [ligustrum eciam quedam arbor vel herba vel pazdzyerze ReuchlinBartBydg r7v marg, G6 marg; Glosy I nr 76/110; Volck Qqq2].

W połączeniu szeregowym (1): Siáno/ słomá/ y tákie páźdźierze/ áby w mieśćie bliſko tych mieysc gdźie ognie cżynią/ [...] nie były chowáne. ModrzBaz 83v.

a. Wewnętrzne części łodygi lnu a. konopi, odpadające przy międleniu (3): w onéy poléwce/ zmaczay lnu dobrze wyczoſánégo/ co by páźdźierza w nim niebyło SienLek 171, 145.
Wyrażenie: »paździerze lniane« (1): Zlękłá ſie niewiáſtá/ ſkryłá ony ſzpiegierze y przykryłá páźdzyerzym lniánym BielKron 46v.

Cf [PAŹDZIOR], [PAŹDZIORO]

HK