[zaloguj się]
[pdf]

PĄTOWAĆ (2) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w -ować); a jasne.

Fleksja
inf pątować
indicativus
praes
sg pl
1 pątuję pątuj(e)my
2 pątujesz
3 pątuje pątują

[inf pątować.] ◊ praes [1 sg pątuję.] ◊ 2 sg pątujesz (1). ◊ 3 sg pątuje (1). ◊ [1 pl pątuj(e)my. ◊ 3 pl pątują.]

Sł stp, Cn brak, Linde także bez cytatu s.v. pątnikować.

Wędrować, podróżować (2): (did) Kleophás do Iezuſa. (–) Bon fradello/ ſam pątuieſz Z 1eruzálem pielgrzymuieſz. MWilkHist I4v; [Pątuię/ Peregrinor. Volck Qqq2].
[Przen: Żyć na świecie: iáko między ty wſzytki dla pożythku chwały ſwey/ á budowánia Koſciołá ſwiętego y záchowywánia poko tu pątuiemy/ dał niektorym rozmáite dáry GilPos 48.]
a. Pielgrzymować do miejsc świętych (1): A náwięcey náſz Polſki narod z przyrodzenia Rad pątuie: [...] mknie do Compoſtelle/ Widźieć miáſtá/ klaſztory/ ſzpitale y celle. KlonWor 52.

[pątować do czego: kośći ſwiętych czáłować/ do obrázow pątować [!]/ y inſzymi ſie kuglárſthwy ludzkich zabobonow y wymyſłow báwić GrzegŻarnPos 1582 650; GilPos 35v, 302v.

pątować dokąd: GilKat 64, 82v (Linde); ná dáremno po ſwiecie/ do Bożego grobu/ do Compoſtelle/ y gdzie indziey pątuie. GilPos 140.]

Synonimy: pielgrzymować, wędrować.

Formacja współrdzenna: pątnikować.

Cf [PĄTOWANIE]

KW