[zaloguj się]
[pdf]

PCHNIENIE (3) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstów nie oznaczających é oraz -é.

Fleksja
sg
N pchnieni(e)
I pchnienim

sg N pchnieni(e) (2). ◊ I pchnienim (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. sztych, Linde brak.

1. Poruszenie lub chęć poruszenia czegoś przez zadziałanie siłą w bezpośrednim kontakcie (1):

W połączeniu szeregowym (1): Przydawa iie też odchodzenie [= poronienie] z wielkiego ruchania ciała, Iako gdi brzemienne/ albo barzo robiącz/ albo zbytnie ſkacżącz ruchaią ſie. Zaſię ile kroć ſie gim powalenie/ ſpadnienie/ albo pchnienie/ ciſkanie, albo zbytnie vderzenie: przidawa FalZioł V 31.

2. Wbicie czegoś ostrego, ukłucie; punctus Mącz, Cn; punctio Cn (2): Punctus, Pchnienie/ kłocie. Mącz 331c.
a. Cios bronią kłutą (1):

W połączeniu szeregowym (1): Iáko kthoby komu ránę zádał [...] ktorym kolwiek obyczáiem/ bądź ćiętą/ bądź ſztychem/ bądź pchnienim/ bądź tłuczenim. GroicPorz k3.

Cf PCHNĄĆ

ZCh, IG