[zaloguj się]
[pdf]

PELLA (4) sb f

pella (2), pełła (1), palla (1); pella Murm, Mymer1; pełła PatKaz II; palla LatHar.

Oba a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N pella
A pełły

sg N pella (3). ◊ pl A pełły (1).

Sł stp: pełła, piełła, Cn: pala, Linde XVII w. (z Cn): pala.

W liturgii katolickiej: płócienna, sztywna i kwadratowa przykrywka na kielich, używana podczas mszy św.; palla altaris Murm, Mymer1; linteamen sacrosancti sacrifici, operculum sacri calicis, palla Cn [palla – panieński płaszcz Mącz [273]c; – płaszcz niewieści albo giermaczek Calep; korporał; mętlik; szata białogłowska rozmaita – palla Cn] (4): a y pelly [biskupi] poſzwyączayą na ktorych to czyalo boze lezecz ma pod oſobą chleba PatKaz II 39v; Palla altaris. eyn altertuch Pellá. Murm 129, Mymer1 8; Kielich znácży grob Páńſki: [...] Pállá/ ktorą ná kielich ábo pátenę kłádą/ piecżęći grobowe. LatHar 81; [A thi nie ſviaczone pelly zinſzimy obruſſi chowacz. StatNorb 168, 168].

SBu