[zaloguj się]
[pdf]

1. PERZ (9) sb m

perz (9), [pyrz].

perz z tekstów nie oznaczających é; perz-.

Fleksja
sg pl
N p(e)rz
G perzu
A p(e)rz perze

sg N p(e)rz (1). ◊ G perzu (6). ◊ A p(e)rz (1). ◊ pl A perze (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

bot. Agropyron repens (L.) P.B. (Triticum repens L.) (Rost: pyrz); perz właściwy, roślina z rodziny traw (Gramineae), pospolity chwast polny; też: chwast, zielsko; caespitis herbae radices siccatae Cn (9): Sarculo, Włóczę/ brónámi rolą z perzu wyczyściam. Mącz 368c; perzu áby namniey nie było w roli. GostGosp 64, 68 [2 r.], 106, 160; [Glosy I nr 76/64; Glosy II nr 93].

W porównaniu (1): A ták ſię z nimi muśiał [Chrystus] powoli y zlekká obchodźić/ iako z iedną rolą rozmaitymi chwaſtámi/ drzewem/ chroſtem/ ćiernim y oſtem zároſłą. Gdzie więc nielża záraz ſtrzaſkiem/ y iednego roku wſzyſtkiego wypráwić: ále tylko co grubſzego y więtſzego naprzod wzruſzyć: á potym zlekká y powoli korzenie/ á nákoniec y perze ſzkodliwe wybráć. CzechRozm 235v.

Szereg: »perz albo (i insze) zielsko« [szyk 1:1] (2): Sarrio, Pilę á chędożę poſiáne nasienie od perzu y ynſzego zielská. Mącz 369a, 369a.

JDok