![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PĘDEM | Następne hasło: (PĘDZAJĄCY) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PĘDZAĆ (1) vb impf
a jasne.
Fleksja
| inf | pędzać | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 3 | pądzå | |
inf pędzać. ◊ [praes 3 sg pądzå.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.
1. Gnać, przeprowadzać z miejsca na miejsce [co (żywotne)]: Oves versare, Owce y ták y owák po polu pędzáć. Mącz 486b.
2. [Iter. od „pędzić” ‘odpędzać, odganiać’ [kogo od czego]: Potym Stałość [imię alegoryczne], sługę w drugich drzwiach posadza, Który nieprzyjaciele od domu pądza. DramStp I 628.]
Formacje współrdzenne cf PĘDZIĆ.
KWysz