[zaloguj się]
[pdf]

PIECEK (4) sb m

Oba e jasne.

Fleksja
sg pl
N piecek
A piecek piecki
L piecku

sg N piecek (3). ◊ [A piecek.] ◊ L piecku (1). ◊ [pl A piecki.]

Sł stp brak, Sł stp nazw os: Pec(z)ek, Cn brak, Linde XVI w. s.v. piecyk.

1. Dem. od „piec” w znaczeniu podstawowym; fornacula Mącz, Calep (4): Clibanus, Piec pałáyący álbo też máły piecek w którym piekáyą. Mącz 57a, 134c; Calep 430b.
Przysłowie: kto w pyecku lega/ ten drugyego ożogyem máca. KromRozm I B; [Prawie mię tu wpieczku macaſs/ A wiem yż też tam ſam legaſs. RozprKsiędza c4v].
a. [Urządzenie do wytapiania złota [na co]: Tygel ná śrebro/ á piecek ná złoto/ á Iehowá doświadcża ſerc. BudBib Prov 17/3 (Linde s.v. piecyk).]
2. [Naczynie służące do destylacji:
Zwrot: »wypalać przez piecek«: ieſli kto ſpółem z Swiéczkámi Koſzyſczko/ Rutę/ Celidonię będźie wypalał przez piecek wódkę/ bárzo tá wodká oświéca wzrok/ wyczyśćia oczy. UrzędowHerb 134a; á nád to czynią ie [wódki z ziół wypalone] przez piecki ołowiáné miedźiáné/ któré rzeczy ſą iádowité. UrzędowHerb 431a.]

Synonim: 2. alembik.

Cf PALIPIECEK, PIECYK

LW