Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PIECOWNY]

Następne hasło: PIECUCH »

PIECOWY (2) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w pięć oraz -owy); piecow z tekstu nie oznaczającego ó.

Fleksja

sg
m	N	piecowy, piec(o)w	f	N	piecowå
	G			G	piecowy

pl
N	m pers	piecowi
G		piecowych
D		piecowym
I	m	piecow(e)mi

sg [m N (attrib) piecowy, piec(o)w.] ◊ f N piecowå (2). ◊ [G piecowy.] ◊ [pl N m pers piecowi. ◊ G piecowych. ◊ D piecowym. ◊ I m piecow(e)mi.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „piec” (2)
- 1. Od znaczenia podstawowego (2)
  - a. [Od nie notowanej u nas personifikacji]
- 2. [Od znacz. ‘chodnik poszukiwawczy w kopalni soli’]
  - a. [W funkcji rzeczownika: »piecowy« = górnik]

Przymiotnik od „piec” (2):

1. Od znaczenia podstawowego; furnaceus, furnorus Cn (2): Propnigeon – Dziura pieczouą, cżeluſczi. Calep 862a, 833b; [fundament piecowy z ciosanego kamienia, piec kaflów zielonych LustrWpol I 35].

a. [Od nie notowanej u nas personifikacji: (did) SKARGA PIECOWA. (–) Wszytcy mię ludzie w uczciwości mają, A panie na mie ogon wypinają Otwin(?)Erot 144, 144.]

2. [Od znacz. ‘chodnik poszukiwawczy w kopalni soli’: w których [komorach w żupie] łojów 6 jeszcze stoi piecowych. LustrKrak II 94; Szukają tam [w górze tj. kopalni] jeszcze piecowy soli na południe i na Zachód LustrKrak II 94.

a. W funkcji rzeczownika: »piecowy« = górnik: W tych górach jest obyczaj, iż się sól często przebiera, a kopacz, skoro na hałdę albo na kamień przez sól się przebije, tedy odchodzi. Dlatego w każdy komorze piecowi rabiają, a podczas i po kilku par, za sobą idąc. LustrKrak II 123; I nie miałyby urzędy łojów zeszłych, spustoszałych zasadzać na nowej soli, ażby pierwy pan żupnik piecowemi rozlozował ściany na wszytkie 4 węgły LustrKrak II 97, 97, 120 [2 r.], 123 [2 r.], 124.

Wyrażenie: »piecowy gorny«: Item kopaczowi łoje, parobkom królewskim, cieślom i piecowym górnym pod jedną miarę dawają – każdemu szychtę jednę LustrKrak II 123.]

Cf [PIECOWNY]