[zaloguj się]
[pdf]

ROZPŁODZENIE (6) sb n

roſ- (3), roz- (3).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w rozpłodzić); teksty nie oznaczają é lub oznaczają niekonsekwentnie; końcowe e pochylone.

Fleksja
sg pl
N rozpłodzenié rozpłodzeniå
G rozpłodzeniå
D rozpłodzeniu

sg N rozpłodzenié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G rozpłodzeniå (1). ◊ D rozpłodzeniu (2). ◊ pl N rozpłodzeniå (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozpłodzić.

I. Rzeczownik od „rozpłodzić się”: rozmnażanie się, posiadanie potomstwa (2): Stánął potym okręt [...]/ s ktorego záſię Noách zwypuſzcżał żywy narod ku roſpłodzeniu. BielKron 5v.
Wyrażenie: »rozpłodzenie dziatek« (1): [małżeństwo jest] porządne złącżenie Mężá y Niewiáſty [...] ku rozpłodzeniu dźiatek/ y dla vwiárowánia grzechu niecżyſtego. WerKaz 280.
II. Potomstwo wywodzące się od kogoś; genealogia, generatio PolAnt; proles, soboles Calep (4): A te (ſą) roſpłodzenia Izáháká ſyná Abráhámowego/ Abráhám ſpłodził Izáháká. [...] BudBib Gen 25/19, 1.Par 4/33; Soboles, Proles – Rozpłodzenię. Calep 986b.
Przen [od kogo] (1): ktorzy [Jakub i Ezaw] ieſzcże w żywoćie mátki ſwey Rebeki z ſobą walcżyli: cżym według Páwłá S. znácżyli dwoy przećiwny narod/ to ieſt ludu Bożego/ á Pogáńſtwá/ ktory z iednegoż iákoby od Bogá roſpłodzenia/ záwżdy ſobie przećiwny bydź miał. PowodPr 13.

Cf [ROZPŁOD], ROZPŁODZIĆ SIĘ

KW