[zaloguj się]
[pdf]

1. PIEKAĆ (4) vb impf

-e- Mącz (2), -é- (1) PudłFr.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 piekå piekają
impersonalis
praet piekåno

praes 3 sg piekå (1). ◊ 3 pl piekają (2). ◊ impers praet piekåno (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Iter. od „piec” ‘przygotowywać do spożycia, poddając działaniu wysokiej temperatury’ [w tym: co (3)] (4): Fornacarius, Zdun/ [...] który piece czyni/ też Piekarz który chlieb pieka. Mącz 134c.

[piekać komu: Jest w tym mieście piekarek 38, a k temu wiele ich, co sobie chleb piekają. LustrMaz I 106.]

piekać na czym (1): ZA ſtárych lat/ pieczenié ná Roźniéch piékano PudłFr 13; [Siekacz i wiercioch, kij, na którym kołacze piekają InwMieszcz 1562 nr 106].

piekać w czym (2): Clibanus, Pięć pałáyący álbo też máły piecek w którym piekáyą. Mącz 57a; CzechEp 109; [Po tejże stronie dom drzewiany przy murze. Sień, w niej 2 komórce małe. Izba, w której piekają chleb. LustrWpol I 55].

W charakterystycznych połączeniach: piekać chleb, kołacze, pieczenie, placki.

Formacje współrdzenne cf 2. PIEC.

JR