Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PIERDEK

Następne hasło: PIERDNĄĆ »

PIERDEL (3) sb m

pierdel (2), pirdziel (1), [pierdziel]; pierdel Mącz (2), pirdziel BartBydg.

Oba e jasne.

Fleksja

	sg
N	pirdziel
A	pierdel

sg N pirdziel (1). ◊ A pierdel (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII(XVIII) w.

Znaczenia

Głośno wypuszczone gazy, wiatry (3)

Głośno wypuszczone gazy, wiatry; pedus BartBydg (3): Pedus, pyrdzyel. BartBydg 110; [Pedus. el Pedo. Pierdel. Der ſcheis. Dict 1566 C3; pierdźiel/ Crepitus ventris Volck Qqq3v].

Przysłowie: Oppedo, Ia też záś pierdzę/ Pierdel za pierdel dáwam. Mącz 286c.

Synonim: wiatr.