Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PIERZYSKO

Następne hasło: PIES »

PIERZYSTY (5) ai

-e- (1), -é- (1); -e- : -é- Mącz (1:1) (Cn e pochylone).

Fleksja

sg
m	N	pierzysty
	I	pierzystym
	L	pierzystym

pl
N	subst	pierzyst(e)

sg m N pierzysty (4). ◊ [I pierzystym. ◊ L pierzystym.] ◊ pl N subst pierzyst(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „pierze” (5)
- a. Mający pierze, upierzonym skrzydlaty (4)
- b. Ozdobiony piórami (1)

Przymiotnik od „pierze” (5):

a. Mający pierze, upierzonym skrzydlaty; pennatus Mącz, Calep, Cn; plumatus Calep, Cn; penniger Mącz; pinnatus, plumosus Cn (4): Penniger, piérziſty, puſzáty. Mącz 289d, 289d; Plumatus – Pierziſti. Calep 815a, 773a; [pierżiſty/ Penniger, pennosus, plumosus, plumatus. Volck Qqq4].

b. Ozdobiony piórami (1): [Wnet Erdziwił, [...] Okrywszy kapelinem pierzystym swe ciemię, Sajdak zwiesił z ramienia StryjPocząt 172, 286.]

Wyrażenie: »strzała pierzysta« = strzała zakończona piórami (1): Z ruśnic trzaſk dym/ á ſtrzáły pierzyſte ſwiſczáły StryjKron 622.

Synonimy: a. puszaty, skrzydlasty.

Cf NIEPIERZYSTY, PIERZANY, [PIERZASTY], 1. PIERZNY