[zaloguj się]
[pdf]

PIESZCZEK (2) sb m

Pierwsze e jasne, drugie prawdopodobnie jasne (tak w -ek; Cn oba e jasne).

Fleksja
sg pl
N pieszczek
G pieszczk(o)w
V pieszczku

sg [N pieszczek.] ◊ V pieszczku (1). ◊ pl G pieszczk(o)w (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os. notuje, Cn: pieściek s.v. pieśćliwy, Linde XVI w. (te same przykłady); poza tym XVIII w.: pieściek.

1. Osoba ukochana, ulubieniec [czyj] (2): Melliculum et melliculus etiam blandientis, Móy yediny/ moye ſerce/ móy pieſzczku. Mącz 213d.
Przen (1):
Szereg: »pieszczek a pochlebnik« (1): [Pan] Każe ſie theż nam ſtrzedz pyeſzcżkow á pochlebnikow ſwiátá tego/ ktorzy [...] zátłumiáią ſwiętą prawdę á náukę iego. RejPos 11.
2. [Ktoś wydelikacony, przywykły do wygód: Tego Kláretu ieſli ma biała głowá/ álbo iáki pieſzcżek vżywáć/ tedy miáſto miodu kłádź Cukier. SienHerb 627a (Linde s.v. pieściek); pieſzczek/ Tenellus. delicatulus. Volck Qqq3v.]

Cf [PIESZCZOCH], PIESZCZOSZEK

JBi