![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PIESZCZĄCY SIĘ | Następne hasło: 1. PIESZCZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PIESZCZEK (2) sb m
Pierwsze e jasne, drugie prawdopodobnie jasne (tak w -ek; Cn oba e jasne).
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | pieszczek | |
| G | pieszczk(o)w | |
| V | pieszczku |
sg [N pieszczek.] ◊ V pieszczku (1). ◊ pl G pieszczk(o)w (1).
Sł stp brak, Sł stp nazw os. notuje, Cn: pieściek s.v. pieśćliwy, Linde XVI w. (te same przykłady); poza tym XVIII w.: pieściek.
Znaczenia
- 1. Osoba ukochana, ulubieniec
(2)
- Przen (1)
- 2. [Ktoś wydelikacony, przywykły do wygód]
1. Osoba ukochana, ulubieniec [czyj] (2): Melliculum et melliculus etiam blandientis, Móy yediny/ moye ſerce/ móy pieſzczku. Mącz 213d.
Przen (1):
Szereg: »pieszczek a pochlebnik« (1): [Pan] Każe ſie theż nam ſtrzedz pyeſzcżkow á pochlebnikow ſwiátá tego/ ktorzy [...] zátłumiáią ſwiętą prawdę á náukę iego. RejPos 11.
2. [Ktoś wydelikacony, przywykły do wygód: Tego Kláretu ieſli ma biała głowá/ álbo iáki pieſzcżek vżywáć/ tedy miáſto miodu kłádź Cukier. SienHerb 627a (Linde s.v. pieściek); pieſzczek/ Tenellus. delicatulus. Volck Qqq3v.]
JBi