Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PIĘĆPERSTOW

Następne hasło: PIĘĆPIERŚCIEC »

PIĘĆPERSTOWY (3) ai

pięćperstowy (2), pięćperstow (1) FalZioł (2:1).

Teksty nie oznaczają é oraz ó.

Fleksja

sg
m	N	pięćperst(o)w	n	N	pięćperstow(e)
	I			I	pięćperstowym

pl
N	subst	pięćperstow(e)

sg m N (attrib) pięćperst(o)w (1). ◊ n N pięćperstow(e) (1). ◊ [I pięćperstowym.] ◊ pl N subst pięćperstow(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s,v, pięćperst.

Znaczenia

Przymiotnik od „pięćperst” (3)
- a. Będący częścią pięćperstu (2)
- b. Zrobiony, uzyskany z pięćperstu (1)

Przymiotnik od „pięćperst” (3):

[Wyrażenie: »ziele pięćperstowe«: Náśienie też bylicowe/ z źielim Pięćperſtowym ſpołem ſtárwſzy w wino wpuſzcżáią gdy śię burzy. Cresc 1571 350 (Linde s.v. pięćperst).]

a. Będący częścią pięćperstu (2):

Wyrażenie: »liście pięćperstowe« (2): Liſcie pięćperſthowe włożone w miod przymieſzawſzy ocztu/ te^go gdy ſie ktho będzie napijał/ febrę quartanę oddala. FalZioł I 102d, I 102d.

b. Zrobiony, uzyskany z pięćperstu (1):

Wyrażenie: »sok pięćperstow« (1): Sok Pięćperſtow w vſciech trzymany/ wſzytki niemoczy vſth oddala. FalZioł I 102c.

Cf PIĘĆPERSTCOWY