[zaloguj się]
[pdf]

1. PILNIK (1) sb m

Fleksja
sg
N pilnik
G pilniku
D pilnikowi
I pilniki(e)m

sg N pilnik. ◊ [G pilniku. ◊ D pilnikowi. ◊ I pilniki(e)m.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

1. Narzędzie do obrabiania metali: [Item a reformatione serrae et pilniku mrc. – gr. 14 RachBonera 1558 1/3; Otrociny/ Limatura. Feil oder Veilſpeen/ ten proch/ ktory pilnikiem zeymuie piluiąc. SienHerb K4#v (Linde).]

W porównaniu (1): [kozłowa krew taką moc] iż żelazo tępe zaoſtrza/ A by na ſkrabowatſze było wyciera ie/ nie inaczey iako pilnik ſloſarzſki. FalZioł IV 11a.

2. [Rzemieślnik zajmujący się obróbką drewna: Na tejże przykopie jest piła, w której trą drzewo [...]. Item pilnikowi salarium a sexagena asser[um] gr 8. LustrKrak I 246; Serrarius, ein Holtzſeger/ Tilenſchneider/ Bretſchneider. Pol. Tracz/ pilarz/ pilnik. Volck 587.]

Synonimy: 1. piłka; 2. tracz.

Cf PILARZ

ES