| « Poprzednie hasło: PLASKAĆ | Następne hasło: PLASKANIE » |
PLASKAĆ SIĘ (3) vb impf
Oba a jasne.
Fleksja
| indicativus | |
|---|---|
| praes | |
| pl | |
| 3 | plaskają się |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by się plaskali |
praes 3 pl plaskają się (2). ◊ con 3 pl m pers by się plaskali (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. plaskać.
Uderzać dłonią jeden drugiego, powodując odgłos plaśnięcia (3):
Zwrot: »plaskać się w gębę, po gębie« [w tym: o co (2)] (2:1): Azaſz ſie ſrodze w gęby nie pláſkáią o ten ſzpetny przipadek? RejZwierc 96; Nadobny tho zwycżay máią/ Polacy/ iż ſie pláſkáią/ Po gębie/ cżáſem ſie zwádzą RejZwierc 231, 216.
Formacje współrdzenne cf PLASKAĆ.
MN