[zaloguj się]
[pdf]

ROZPROŚCIĆ SIĘ (2) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz prosty).

Fleksja
inf rozprościć się
praet
sg
3 f rozprościła się

inf rozprościć się (1). ◊ [praet 3 sg f rozprościła się.] ◊ part praet act rozprościwszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Wyprostować się, przestać być krzywym, zgiętym (2): iáko owo brzydka rzecż/ kiedy ktho ná koniu ſiedzi wyciągnąwſzy ku pierſiam końſkim nogi/ á ſam ſie dziwnie roſprośćiwſzy/ iákoby ſtháwu w nim nie było GórnDworz E8v; Sich auffrichten. Wſtáć. Rozprośćić się. Erigere se. Calag 439a; [rzekł iey [Jezus]: Niewiáſto odpuſſcżona ieſteś od niemocy twoiey. Y włożył ná nię ręce/ y nátychmiaſt roſprośćiłá ſię [erecta est] BudBib Luc 13/13 (Linde s.v. rozprościć)].

Formacje współrdzenne cf PROSTOWAĆ.

KW