Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PLECIANKA]

Następne hasło: [PLECIENIEC] »

PLECIENIE (2) sb n

Pierwsze i drugie e jasne; końcowe z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja

	sg
N	plecieni(e)
D	plecieniu
L	plecieniu

sg N plecieni(e) (1). ◊ D plecieniu (1). ◊ [L plecieniu.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Znaczenia

I. Rzeczownik od „pleść”: łączenie dwóch lub więcej pasm lub prętów przekładanych na przemian jeden przez drugi (1)
II. Rzeczownik od „pleść się”; przen (1)

I. Rzeczownik od „pleść”: łączenie dwóch lub więcej pasm lub prętów przekładanych na przemian jeden przez drugi; plicatura, textura, textus Cn (1): Viminalis, Ku zwięzowániu/ pleciemiu [!] náleżący. Mącz 496d.

[plecienie czego: iam ſię ná plećieniu rogoży zábáwił. SkarŻyw 1585 450.]

II. Rzeczownik od „pleść się”; przen [czego] (1):

Wyrażenie: »plecienie na oczu« = wyobrażanie sobie: Obversatio, Obieranie ſie w czym/ lnienie/ ście/ lezienie czego ná myśl álbo wicie/ plecienie czego ná oczu. Mącz 488b.

Szereg: »wicie, plecienie«: Mącz 488b cf Wyrażenie.

Synonim: I. wicie.

Cf PLEŚĆ, PLEŚĆ SIĘ