[zaloguj się]
[pdf]

PLEMIENNIK (2) sb m

Oba e prawdopodobnie jasne (tak w przypadkach zależnych hasła plemię).

Fleksja
sg pl
N plemiennicy
G plemiennik(o)w
I plemienniki(e)m

sg I plemienniki(e)m (1). ◊ pl N plemiennicy (1). ◊ [G plemiennik(o)w.]

Sł stp: plemiennik, plemienik, Cn brak, Linde także XVII w.

Potomek w linii męskiej [czyj] (2): [Záś teſz y zſynow przychodniow chodzących v wasznich [lege: v was z nich] kupowáć będziećie/ y od plemiennikow ich [et e familia eorum] ktorzy v was/ ktore ſpłodzili w ziemi wáſzey/ ći wam będą zá oſiádłość. BudBib Lev 25/45 (Linde); CiceroKosz H2.]
Przen: Kontynuator myśli i poglądów filozoficznych (2): WujJud 39; [ksiądz K.] muśi błędźić/ y ſam nákoniec w tym ſię pokazać/ co ná nas wlecże: to ieſt Arrianem: onego ſtárego heretyká plemiennikiem CzechEp 142; [ták iáko Arrius cżynił/ y dzisieyſzy plemiennicy iego. WujPosŚw 1584 58 (Linde)].

Synonimy: potomek, syn.

MC