[zaloguj się]
[pdf]

[ROZPRZĄC vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
inf rozprząc
praet
sg
3 m rozprzągł

inf rozprząc. ◊ praet 3 sg m rozprzągł.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

I. Transit. Rozdzielić; przen:
Zwrot peryfr.: »rozprząc [kogo] z żywotem« = spowodować czyjąś śmierć: O wdzięczne słowa [mej pani], ktore gdy wspomionę, [...] Pierwszym sie panem rozumiem na świecie Bo wy mnie wszystko dać i wziąć możecie. W waszej jest mocy rozprząc mie z żywotem I umarłego zasię wskrzesić potem Smolik 8.
II. Intransit. Zerwać związki osobiste [z kim]: Słyszę, że [książę słucki] z mym bratem rozprzągł. ListyPol III 1551/142.

Synonimy: II. rozbracić się, rozłączyć się.

Formacje współrdzenne cf PRZEPRZĄGAĆ (Errata).

Cf ROZPRZĘŻENIE]

MPi, SBu