[zaloguj się]
[pdf]

ROZPUKAĆ SIĘ (1) vb impf [i pf]

impf [[1 sg] i 3 pl], [pf [3 sg i 3 pl]].

sie, [się].

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 rozpukåm się
3 rozpukå się rozpukają się

praes [i fut] [1 sg rozpukåm się. ◊ 3 sg rozpukå się.] ◊ 3 pl rozpukają się.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. rozpuknąć.

Pękać (pęknąć), rozrywać się (rozerwać się): Trafia ſie też iż ony żyły: ktoremi ſie płod w żywocie trzyma y zſtanawią/ przez ktore też żywnoſć y karmią bierze/ bywaią grubemi á lipkiemi wilgotnoſciami zatkane/ albo ſie nadąwſzy: rozpukaią FalZioł V 29v; [Roſpukam ſię/ Rumpor, disrumpor. Volck Xxx3v, Yyy].
a. [Pękając otworzyć się (o pąkach roślin, szyszkach): Szyſzká ſoſnowa ieſt iey [sosny] owoc/ ktora w ſobie zamyka wiele źiarnek/ [...] z tychże náśienie bywa/ ktore ſię ma doſtać ná drzewie áż do Liſtopádá kśiężycá/ á trzebá zbieráć práwie doſtałe/ wſzakoż poki śię ieſzcże nie rozpukáią ſzyſzki Cresc 1571 463.
Fraza: »pąkowie się rozpuka«: Tego też Kśiężycá Márcá ma być dokonano pierwſze wykopánie winnic/ pierwey niż śię pąkowie dobrze rozpuka/ bowiem ieſli pącżki otworzone kopacżá vźrzą wiele nádźieie vbędźie plennego obrodzenia. Cresc 1571 325, 672.]

Synonimy: rozsiadać się, rozsieść się.

Formacje współrdzenne cf PUKAĆ.

Cf [ROZPĘKAĆ SIĘ], ROZPUKANIE

MPi, SBu