[zaloguj się]
[pdf]

PŁOMIENISTY (9) ai

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
mNpłomienisty fNpłomienistå
Gpłomienist(e)go G
Apłomienisty A
L Lpłomienist(e)j
pl
A subst płomienist(e)

sg m N płomienisty (3). ◊ G płomienist(e)go (1). ◊ A płomienisty (2). ◊ f N płomienistå (1). ◊ L płomienist(e)j (1). ◊ pl A subst płomienist(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Przymiotnik od „płomień” w znaczeniu podstawowym; flammeus Mącz, Calep, Vulg, Cn; flammans, flammatus, flammidus, flammifer, flammiger, flammivomus Cn (9): Flammeus, Płomieniſty/ Ogniſty. Mącz 129c; Calep 422b.
Wyrażenia: »płomienisty miecz« [szyk 1:1] (2): BibRadz Gen 3/24; Poſtánowił Pan przed Ráiem roſkoſzy/ Cherubiná y płomieniſty miecż WysKaz 33.

»ogień płomieniſty« (2): HistHel C3v; vkazał ſię mu [Mojżeszowi] ná puſzczy gory Syná [!] ánioł Pánski we krzu ogniá płomieniſtego [in igne flammae rubi]. WujNT Act 7/30.

Szereg: »płomienisty a błyszczący się« (1): poſtáwił [Bóg] Cherubiny ku wſchodowi Sádu Eden/ y miecz płomieniſty á błyſzczący ſię ze wſząd ku ſtrzeżeniu drogi do drzewa żywotá. BibRadz Gen 3/24.
Przen (3):
a) Namiętny (1): będąc w takowey/ iáka ná ſwiecie być może/ płomieniſtey miłośći [...] żadnym znákiem chęći oney wielkiey/ dobremu pánu nie pokazáłá GórnDworz Aa4v.
b) Rudy (2): Bowiem tákich Iudaſzow ſą cżtery narody, Choćia nie wſzyſcy máią płomieniſte brody. KlonWor **5; Powiedáią/ że bárźiey Iudaſzowá brodá Swiećiłá/ niż pochodnia/ gdy ſzedł do ogrodá. Kiedy Zydom hetmánił/ Wiechá płomieniſta Więcey niż świecá lana pałáłá KlonWor 27.

Cf PŁOMIENIOWY, PŁOMIENNY, PŁOMIONOWY

DDJ