![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PŁOMIENISTY | Następne hasło: PŁOMIEŃ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PŁOMIENNY (4) ai
o oraz e jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | płomienny |
| A | płomienny | |
| pl | ||
|---|---|---|
| G | płomiennych | |
sg m N płomienny (2). ◊ A płomienny (1). ◊ pl G płomiennych (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
Przymiotnik od „płomień” w znaczeniu podstawowym; flammeus BartBydg; igneus Mącz (4): Flammeus, plomienny. BartBydg 59; Mącz 164d.
Wyrażenie: »płomienny ogień« (1): Flammo, Płomienny ogień dáję. Mącz 129c.
a. Zionący ogniem (1): W okrutnych puſzcżách w leśiech leda kędy Gdźie Lwow/ Pánter przechodźi/ Płomiennych Smokow błędy/ Leżeć bez trwogi/ y ſpáć mogą wſzędy [ci, ktorzy mają nadzieję w Bogu] GrabowSet V v.
Cf PŁOMIENIOWY, PŁOMIENISTY, PŁOMIONOWY
DDJ