[zaloguj się]
[pdf]

PŁOSZAĆ (10) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf płoszać
indicativus
praes
sg pl
2 płoszåcie
3 płoszå
praet
sg pl
1 m m pers -m płoszali
3 m płoszåł m pers płoszali

inf płoszać (1). ◊ praes 3 sg płoszå (4). ◊ 2 pl płoszåcie (1). ◊ praet 3 sg m płoszåł (2). ◊ [1 pl m pers -m płoszali.] ◊ 3 pl m pers płoszali (1). ◊ part praes act płoszając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Iter. od „płoszyć” (niekiedy być może z neutralizacją funkcji iteratywnej); abigere, strepens metum a. strepitu terrorem inculere Cn (10):

płoszać kogo, co (żywotne) (9): RejWiz 102; Bo ták ich [pogan] mężnie płoſza [Bąk] ba y wiąże troki/ Rohátyną okłáda y wypiera boki. PaprPan Bb, Aa2v; Nie ćięſzko było [...] Witułtowi Moſkwę/ Tátáry mężnie płoſzáć/ y więznie w Litwie oſádzáć VotSzl B; [Otwin(?)Erot 69; Mowią że ſie źwierz wſtráſzył/ vćiekł w láſy/ Bom go płoſzáli dźień każdy w te cżáſy. BielawMyśl D; BarlBaz 185]. Cf płoszać kogo czym; kogo skąd.

płoszać kogo czym (3): wy mię [mówi Satyr] motikami Płoſzacie/ a ia każę o cnocie przed wami. KochSat C2v; SkarŻyw 509; SkarKaz 488a; [Wprzod bieżał w ſwym okręćie Admirał [...]/ y Moſkwie znáiomy swym męſtwem/ y Duńcżykom/ bo ich cżęſto ſwoią Ręką płoſzał ZbylDroga C4].

płoszać kogo skąd (2): StryjWjaz Av; [Cesarz turecki] Wié o tym/ że przodkowie wáſzy/ dźiádá iego Amuratá/ częſto z Węgierſkiéy źiemie płoſzáli OrzJan 6; [StryjPocząt 438; StryjKron 501 (Linde)].

Szeregi: »gonić a płoszać« (1): Iáſtrząb goni Cietrzewie á Lis płoſza kury RejWiz 102.

»płoszać i odganiać« (1): Przyſzedł wielki w ćiele ludzkim ná nie [złe duchy] woiownik [tj. Chrystus]: ktory ie mocą ſwoią płoſzał/ y od ludźi odganiał SkarKaz 488a.

Przen [co] (1): Záięczégo ieſt ſercá niewola/ piérwéyći oná vćieka/ á niżli ią ſwobodá płoſza OrzQuin Q4v.

Formacje współrdzenne cf PŁOSZYĆ.

Cf [PŁOSZANIE], PŁOSZANY

MN