[zaloguj się]
[pdf]

POBACZENIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają pochyleń lub oznaczają niekonsekwentnie; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg pl
G pobaczeń
A pobaczeni(e)

sg A pobaczeni(e) (1). ◊ pl G pobaczeń (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Umiejętność rozumienia (1): Zaſię kroki drobne á prędkie roſtropny rozum, richłe pobacżenie y prędkoſc w każdey ſprawie vkaże. GlabGad P7v.
2. Wniosek wyciągnięty z obserwacji, przemyślenia (1): Według tych tedy pobacżen ma być obſtalowana nauka/ przes ktorą dobre obyczaie mayą być nabywane/ á złe mayą być albo vkrocáne álbo yakmiarz wykorzeniane. KwiatKsiąż C4.

Cf POBACZYĆ

KW