![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [POBLWAĆ] | Następne hasło: POBŁAGANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POBŁAGAĆ (2) vb impf
o oraz drugie a jasne; w inf pierwsze a jasne, w praet pochylone.
Fleksja
| inf | pobłagać |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | pobłågåł |
inf pobłagać (1). ◊ praet 3 sg m pobłågåł (1).
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Pobłażać, okazywać wyrozumiałość [komu] (2):
pobłagać około czego (1): Ano maſz v Páwłá S. gdźye nye pobłagał Gálátom około wyáry/ áni Korynthom około vżywánya ſwyątoſci ćyáłá bożego: Y owſſem zgromił ye KromRozm III K3v.
W przeciwstawieniu: »pobłagać ... zgromić« (1): KromRozm III K3v cf pobłagać około czego.
Zwrot: »sobie pobłagać« = liczyć na wybaczenie (1): By też dobrze kto z tákich [odszczepieńców od wiary] był yęt/ nye może ſobye pobłágáć/ yákoby w wyznányu imyenyá (rozumyey páná Kryſtuſowego) KromRozm I O3v.
Formacje współrdzenne cf BŁAGAĆ.
Cf POBŁAGANIE
MMk, RS