[zaloguj się]
[pdf]

POBŁAŹNIĆ SIĘ (9) vb pf

sie (7), się (2).

o jasne, a pochylone.

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers pobłåźnili się
n pobłåźniło się subst
plusq
pl
3 m pers byli się pobłåźnili

fut 3 sg pobłåźni się (1). ◊ [3 pl pobłåźnią się.] ◊ praet 3 sg n pobłåźniło się (1). ◊ 3 pl m pers pobłåźnili się (5). ◊ plusq 3 pl m pers byli się pobłåźnili (1). ◊ part praet act pobłåźniwszy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde s.v. pobożnie XVI w.

Postąpić jak głupiec, jak człowiek szalony; dać się oszukać; insanire Vulg (9): RejKup b5v, n5v; A oni właſni ſynowye ták ſie pobłaźnili/ Po dźiwnych á błędnych drogach chrámyąc gdzyeś błądzili. LubPs E2; iáko Ceſárze/ Krolowye/ Kſiążętá [...] ták ſie byli pobłaźnili/ iż boſemi nogámi do Rzymá biegáli RejAp 114, 141; RejZwierc 237v; [Leop Is 24/6 (Linde s.v. pobożnie)].

pobłaźnić się czym (1): Kuśił ſię [czart] záwżdy iádem ſwym koſcioł woiowáć [...] Y niedáremne iego to ſtáranie było/ Bo ſię tym bárzo wiele ludźi pobłaźniło GrzegRóżn Ov.

pobłaźnić się z czym (2): RejWiz 181v; pobłaźnili ſie Pogáni s ſwymi bogi/ náoſtátek z nich Płánety podzyáłáli BielKron 25.

Formacje współrdzenne cf BŁAŹNIĆ SIĘ.

MMk, RS