[zaloguj się]
[pdf]

POBRACIĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg fut pobraci.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spowodować, że ktoś z kimś nawiąże bliskie, przyjacielskie stosunki; przen żart.:
Zwrot: »z śmiercią pobracić« = spowodować czyjąś śmierć: [O Alberte] iákoby ſpadł z niego [z konia]/ Pewnieby ſzyię złómił z ſzkápy ták wielkiégo. [...] y kóń miernie roſły Lepſzy niż [...] názbyt wynioſły. [...] táka drábiná z śmierćią wnet pobráći. WyprPl B3.

Formacje współrdzenne cf BRACIĆ SIĘ.

MF, SBu