[zaloguj się]
[pdf]

BRACIĆ SIĘ (20) vb pf

się (10), sie (10).

a jasne.

Fleksja
inf bracić się
indicativus
fut
sg pl
2 bracisz się
3 braci się bracą się
praet
sg pl
1 m -m się bracił m pers
2 m m pers -ście się bracili

inf bracić się (6). ◊ praes 2 sg bracisz się (1). ◊ 3 sg braci się (5). ◊ 3 pl bracą się (3). ◊ praet 1 sg m -m się bracił (3). ◊ 2 pl m pers -ście się bracili (1). ◊ part praes act bracąc się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Przyjaźnić się, być w bliskich stosunkach, obcować; adscribere se alicui socium, sociari cum aliquo, societatem cum aliquo conflare, venire in societatem aliquorum, iungi societate aliquibus, facere cum aliquo amicitiam et societatem Cn (20): NIe dźiwuy ſye Málcherze/ gdy ſye ći ták brácą/ Gdy w Rzeczypoſpolitéy y ſwoiéy nie trácą. PudłFr 55.

bracić się z kim (7): RejWiz 44; MycPrz I C2; Ia z mężobóycą żadnym niechcę ſye bráćić KochPs 203; Znieprzyiaćielem Bożym bráćić ſię nie godzi. SkarŻyw 150 marg, 147, 151; Zem nie ná burku w kácżmie ni w kárty vtráćił/ Anim ſię też z podwiką iáko żyw nie bráćił. CzahTr C3.

W przen (12):

bracić się z kim, czym (12): Poććiwy cżłowiek co ſie s cnotą bráći RejZwierc 223, 213v, 231, 273; Niechćieymy ſię ztymi Philiſtynámi/ to ieſt zćieleſnośćią náſzą y z chućiámi á pożądliwośćią [...] bráćić SkarŻyw 560; nie godźi ſię nam z obcą religią y przodkom náſzym nieznáiomą bráćić PowodPr 39; CzahTr B4v, Iv; GosłCast 39; Skromnośći ſię nie puſzczay/ á názbyt ſię ⟨z⟩ świátem Niechćiey bráćić ZbylPrzyg B3. Cf Zwroty.

Zwroty: peryfr. »z cudzym się bracić« = przywłaszczać sobie, kraść: NIewiedzyałeś cny mężu że to Bog zle płáći/ Kto ſie to więc rad s cudzym iáko s ſwoim bráći. PaprPan Ff 2v.

peryfr. »z śmiercią się bracić« = umierać: Iák prędko śćięty kwiatek/ ſwą ozdobę tráći/ Ták rychło kráſę cżłowiek/ gdy ſię z śmierćią bráći. GrabowSet E.

Formacje pochodne: obracić się, pobracić, pobracić się, rozbracić się, zbracić, zbracić się; bratać się, pobratać się, zbratać się; bratować się, pobratować się.

TG