[zaloguj się]
[pdf]

POCHLEBUJĄCY (2) part praet act

o oraz e jasne.

Fleksja
sg
fNpochlebującå
pl
N m pers pochlebujący
I n pochlebującymi

[sg f N pochlebującå.] ◊ pl N m pers pochlebujący (1). ◊ I n pochlebującymi (1).

Sł stp s.v. pochlebować, Cn, Linde brak.

Postępujący wobec kogoś tak, aby zyskać jego względy, najczęściej: chwaląc, przytakując (2): Ut pueris olim dant crustula blandi Doctores Elementa velint ut discere prima, Iáko pochliebuyący miſtrzowie pod czás nieyákie ſmáczne kąski dáyą dźieciam/ nęcąc ye do ſzkoły. Mącz 262c.

[pochlebujący komu: Cżyni dawa Pan znáć Ianowi iże wielkość oná ludu Bożego/ nie ćicha álbo pokątna miáłá być/ ále iáwna wſzemu ſwiátu/ [...] nikomu nie pochlebuiąca GilPos 238v.]

α. Zawierający pochlebstwo (1):
Szereg: »piękny i pochlebujący« (1): Vpatrował pan/ iż mieli tákowi náſtáć/ ktorzy obycżáiem ludzkim/ z nim ſię obchodźic [!] mieli/ chcąc mu ſię pięknymi/ y pochłebuiącymi ſłowki zálećić NiemObr 113.

Cf POCHLEBOWAĆ

aEW, (JDok)