« Poprzednie hasło: POCHŁON | Następne hasło: POCHŁOŚCIĆ » |
POCHŁONĄĆ (9) vb pf
pochłonąć (5), pochłanąć (4); pochłonąć Leop (2), KlonŻal, KlonFlis, KlonWor; pochłanąć LubPs, BibRadz, HistLan, SkarŻyw.
Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a pochylone.
inf | pochłånąć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | pochłonął |
f | pochłonęła | |
n | pochłonęło |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by pochłånął |
inf pochłånąć (1). ◊ fut 3 sg pochłånie (1). ◊ 3 pl pochłoną (1). ◊ praet 3 sg m pochłonął (3). f pochłonęła (1). n pochłonęło (1). ◊ con 3 sg m by pochłånął (1).
Sł stp brak, Cn pochłonąć, Linde XVI i XVIII w.: pochłonąć.
- 1. Wciągnąć w głębokość
(4)
- Przen (1)
- 2. Pożreć
(5)
- Przen (4)
»Acheron pochłonął« = ktoś umarł (1): iák dźiś w Sákrámenćie Przedáią Paná ludźie/ ktorych cżárt oźionął/ Y ktore iuż z Iudaſzem Acheron pochłonął. KlonWor 29.
pochłanąć kogo (1): Rátuyćie rátuyćie/ owo mię ſmok pochłanąć chce. SkarŻyw 252.
pochłonąć kogo, co (3): Y podnieſie Pan nieprzyiaćiele Raſynowe ná niegoż/ á nieprzyiaćiele iego w trwogę obroći: Syrią od wſchodu/ á Filiſtyny od záchodu/ á pochłoną Izráelá wſſyſtką páſſcżeką. Leop Is 9/12; Pátrzy [złośnik] ocżymá ſwymi cżłeká vbogyego/ Iákoby go pochłanął tu w proſtośći yego LubPs C2v; Wyrwał ſię ogień przed gniewem iego [Boga]/ á pochłanął grunty źiemie/ á złośniki iáko ſłomę popaloną. BibRadz 4.Esdr 15/23.
Formacje współrdzenne cf CHŁANĄĆ.
EW, (JDok)